Burj Al Arab - luksus rajskiego widoku.

Złote kurki w kranie, telewizor witający Cię po imieniu w apartamencie i TEN PRESTIŻ - takiego luksusu zażyć możesz w jedynym na świecie, siedmiogwiazdkowym hotelu Burj Al Arab w Dubaju! I wcale nie jest tak drogo, jak mogłoby się wydawać - jeden nocleg to, bagatela, tysiąc dolarów. A jeśli uznasz, że jednak drogo, to zawsze możesz hotel po prostu zwiedzić. Albo i nie. 

No bo my na przykład nawet nie spróbowaliśmy wejść. W sumie to dopiero teraz zastanawiam się dlaczego. Bo przecież widzieliśmy autobusy parkujące przy hotelu, gromady turystów znikających z aparatami... Oni pewnie tam szli. A my okazaliśmy się chyba ciut sierotami, jedyne przez co przeszliśmy, to plac budowy :D

Na całe szczęście, zanim dotarliśmy na plażę Jumeirah (żeby po dwóch dniach zwiedzania odpocząć, popływać i poopalać się), trafiliśmy TAM!

Klasyczny obrazek z katalogów biur podróży. Raj. Miejsce, o którym zawsze marzyłam, przeglądając takie katalogi jako dziecko. Tylko to wszystko było tak bardzo odległe, tak bardzo poza zasięgiem... Bo wiecie, ja nie marzyłam o tym, żeby mieszkać a takich luksusach (no, może czasem), ale o tym, żeby takie miejsca po prostu zobaczyć. Poczuć i przekonać się, czy faktycznie takie katalogowe obrazki istnieją. No i oczywiście zrobić zdjęcie. Zdjęcia. Setki zdjęć.

Lokowanie produktu :D

Jak już nacieszyliśmy oczy, poszliśmy oddać się błogiemu lenistwu. Najpierw oczywiście sesja i 713634 zdjęć na tle Burj Al Arab. A potem Piotrek chodził, filmował i generalnie nie mógł usiedzieć w miejscu, Marcin pewnie rozkminiał życie, gapiąc się w dal Zatoki Perskiej, drugi Marcin spał, a ja próbowałam przyciągnąć jak najwięcej słońca się da. Taka była leniwa środa. 

To jedno z moich ulubionych zdjęć z całego wyjazdu <3
Chętnie zareklamujemy pastę do zębów, albo inną gumę do żucia :D

Słoneczny patrol. Wisiała czerwona flaga (a ja też się kąpałam!).

Pewnie nie uwierzycie, ale to był pierwszy skok! Żadnych poprawek :D

Obrazki tak bardzo z Dubaju <3

Plażing na 100%

Na tym jednak nie poprzestaliśmy. Czy można wyjechać z Dubaju, nie podziwiając zachodu słońca na plaży z takim widokiem? Podpowiem Wam - nie można. To była już sobota, nasz czas powoli dobiegał końca, nawet pogoda coś się popsuła. Znaczy się temperatura troszkę spadła, bo wiał okropnie zimny wiatr! Ale robiąc zdjęcia i tak w głowie miałam same "ochy i achy". Bo wiecie, ja się totalnie zakochałam.

Wiecie jak to jest z zakochanymi ludźmi: ciągle uśmiechnięci, podjarani każdym ziarnkiem piasku na plaży i każdą kroplą spadającego deszczu, cieszą się ze wszystkiego i stają się po jakimś czasie nie do zniesienia. Ja nie raz usłyszałam od chłopaków: "Rany, Natka, czym Ty się znowu tak jarasz?", "Już się ekscytujesz, a dopiero weszliśmy na lotnisko!",  "Przestań się już tak cieszyć, ileż można?!".

Można.

Całe życie. 

Szczególnie, gdy w tym ŻYCIU jesteś tak bardzo zakochany.

Zakochaj się w życiu i skończ tak jak ja! :)

 ---

Spodobał Ci się ten post? Będzie mi  miło jeśli podzielisz nim na Facebooku, albo  zostawisz komentarz :)
Zapraszam Cię również na  facebook'owy fanpage!